Olacakti...Oldu...Ilkokulda...

Erhana yiLLik bize ömürlük yazi...

Hangi ayrıntıyı, hangi anektodu, hangi yaşanmışlığı yazsam; yazmadıklarıma, bize kalanlara, bizde kalanlara haksızlık OLACAK... İLKOKULDA başlayan ve ilkokulun bitmesiyle biten; lisede dershaneler sokağında rastlaşmalarla çırpınan; üniversitede ders aralarında ES-ES maç skoru ve haberler ile devam eden; sonraki yıl Ankara'dan (konsolosluktan) dönerken karşılaşmamızda ‘0’dan gelişen ve Viyana'da ev arkadaşım olduğunda sağlamlaşan hukukumuz. Sonrası; yaptıklarımız, yapamadıklarımız; gittiklerimiz, gidemediklerimiz; kaldıklarımız, KALAMADIKLARIMIZ bize kalsın... Efe'yle senden bahsediyorduk. ‘Erhan tam bir aile babası gibi değil mi abi!Her an alıcak çocuğunu, omzunda taşıyarak parka götürecek, salıncakta sallayacak, ona gofret falan alıp çok mutlu olacak gibi geliyor’ demiştik. Hep bu sahneler canlanıyor gözümde; senden bahsedince. Müthiş bir sorumluluk, planlılık ve uyumluluk. "Evde su kalmamış! " diye bir cümle kurmadım mesela...Ya da "Şunu yapalım " dediğimde itiraz ettiğini de görmedim...Veyahut beni canımdan bezdiren, delirten sorunlara karşı; senin soğukkanlılığın kaybolmadı hiç... Pratik çözümlerin ve KESTİRME YOLLARIN”!” =) da cabası... Keyfimize de diyecek yoktu çalışma ahlakımız konusunda... Euro 2008’in hiç tadı yoktu; tek başıma yediğim yemeklerin de; sadece ikimizin anlayabildiği yaptığım geyik muhabbetlerin de. Senin hayat kolaylaştıran tarihi hafızana güvenmek yerine; ajanda kullanıyorum artık. Ajanda demişken ajandamdan bir not : 16 Kasım 2008 ‘....., Erhan Uysal, ..... , bunlar büyük adamlar, iyi adamlar...’ Not demişken dipnot :) Bu not yazıldığı tarihte aynı kıtada bile değildik ve aylar olmuştu görüşmeyeli, tek kelime etmeyeli... Bir anda gelmiş ve yazmışım. Hangi ayrıntıyı, hangi anektodu, hangi yaşanmışlığı yazdıysam; yazmadıklarıma , bize kalanlara, bizde kalanlara haksızlık OLDU... İLKOKULDA ellerin çok büyüktü be oğlum, Viyana'ya geldiğinde farkettim ki yüreğin de çok büyükmüş... Onur KESER